Met ingang van 1 juli 2023 treedt de Wet goed verhuurderschap in werking. De wet introduceert concrete regels voor reguliere verhuur van woningen. Deze algemene regels gelden ook voor de huisvesting van arbeidsmigranten en expats als zij onder de werking van de wet vallen. Is dat het geval? Dan zijn bovendien aanvullende regels van toepassing. Wat verandert er bij de verhuur aan expats?

Wanneer valt de verhuur aan expats onder de Wet goed verhuurderschap?

De regels uit de Wet goed verhuurderschap gelden voor verhuur aan iedere onderdaan van een andere lidstaat van de Europese Unie die zijn hoofdverblijf niet in Nederland heeft en in Nederland verblijft om tijdelijke werkzaamheden te verrichten. Hoewel de wet vervolgens uitsluitend spreekt over een arbeidsmigrant, strekt de wet ook uit tot expats die voldoen aan de 3 genoemde criteria.

Welke aanvullende regels gelden er voor verhuur aan expats?

Naast de algemene regels uit de Wet goed verhuurderschap, geldt bij verhuur aan expats de eis dat de huurovereenkomst afzonderlijk van de arbeidsovereenkomst wordt vastgelegd. Deze verplichting geldt alleen voor overeenkomsten die na 30 juni 2023 worden gesloten.

Een belangrijke nieuwe verplichting is verder dat de verhuurder informatie over de rechten en plichten van de huurder moet verstrekken in een taal waaraan de expat de voorkeur geeft. Als de expat een andere taal begrijpt en daarin helder kan communiceren, mag de verhuurder er ook voor kiezen om de informatie in die andere taal te verstrekken. Voor nieuwe huurovereenkomsten moet dat direct bij het sluiten van de overeenkomst. Bij lopende huurovereenkomsten moet dat uiterlijk op 30 september 2023.

Een vertaling van de rechten en plichten van de huurder volstaat. De huurovereenkomst zelf hoeft niet te worden opgesteld in een taal die de expat machtig is.

Geldt de Wet goed verhuurderschap ook bij short stay verhuur?

Een vervolgvraag is of deze regels ook van toepassing zijn bij short stay verhuur aan expats. Hoewel een aantal algemene regels uit de Wet goed verhuurderschap zijn geschreven voor de situatie dat sprake is van huurbescherming, is short stay verhuur niet uitdrukkelijk uitgesloten. Als criterium hanteert de wetgever dat sprake moet zijn van huisvesting. Overigens doet zij dat zonder die term te definiëren. In de toelichting bij het wetsvoorstel heeft de wetgever uitgelegd dat zij verschillende typen huisvestingsvormen onder de werking van de wet wil laten vallen, waaronder ook verblijf op een vakantiepark en op basis van logies.

Hoewel de wetgever daarmee een ruime toepassing van de wet lijkt na te streven, blijft onduidelijk hoe ver de wet daadwerkelijk strekt. Zoals gezegd zijn enkele regels geschreven voor de situatie dat sprake is van huurbescherming. Dat geldt bijvoorbeeld voor de regels over servicekosten. Het is onwenselijk om die verplichtingen via het begrip van goed verhuurderschap ook te introduceren bij verhuur zonder huurbescherming. De rechtspraak zal moeten uitwijzen waar de grens ligt.

Meer weten over de Wet goed verhuurderschap?

Heeft u op grond van de Wet goed verhuurderschap een verhuurvergunning nodig? Of wilt u meer weten over de gevolgen van de Wet goed verhuurderschap voor woningcorporaties? En welke sancties gelden er eigenlijk als u in strijd met de Wet goed verhuurderschap handelt? Meer over de Wet goed verhuurderschap leest u in onze andere artikelen over dit onderwerp.

En neemt u rechtstreeks contact met ons op? Dan denken wij graag mee over uw vraag.